32
580 km
Check our photos:
Read all about
Project Inland Ice - the documentary
Get in contact with
the expedition-team
Op dit moment (5 mei) zijn we over de helft, en over het hoogste punt van de ijskap heen. Vanaf nu hoeven we alleen nog maar naar beneden, en we moeten nog ongeveer 270 km
Ja hoor, we hebben nog genoeg te eten, dus we hoeven niet om hup te vragen!
Omdat we alle 6 dol zijn op sneeuw en kou, en we heel graag een keer zo’n grote tocht wilden maken
Ja, een paar keer over kleine irritaties. Maar we proberen allemaal onszelf niet aan anderen te ergeren: we moeten nu goed samenwerken.
Makkelijker dan met 5 vrouwen. Mannen praten makkelijker, en spreken ergernissen meteen uit. Dan weet je meteen waar je aan toe bent.
We hebben nog geen ijsberen gezien, de kans daarop is ook maar heel klein. In het stadje waar we zijn begonnen hebben de mensen natuurlijk wel huisdieren.
Dat varieert: soms is het “maar” -5 overdag, maar we hebben ook al dagen gehad waarop het -15 was. ’s Nachts is het het koudst: soms wel -30!
Als het lekker weer is en het niet te hard waait of sneeuwt, graven we een kuil in de sneeuw en doen we het daarin. Als het buiten heel slecht weer is, doen we het in de voortent en scheppen we het gat netjes dicht als we klaar zijn. En de anderen kijken natuurlijk even de andere kant op.
Een van ons had al blaren in de eerste paar dagen. Dat is vervelend, want je moet nog een hele maand met blaren doorskiën… Verder zijn er nog niet zo heel veel echt erge dingen gebeurd.
Onze cameramannen zijn de eerste dagen met ons meegelopen om ons te filmen, en daarna zijn ze terug gegaan naar Nederland. Als we aan de overkant zijn, zijn zij er ook weer om onze aankomst te filmen. In de tussentijd moeten we onszelf filmen.